در همه متون ضروری به نظر می رسد چراکه :

1- برخی مطالب بدون هیچ تغییری در چند پایه تکرار می شود در حالی که انتظار می رود در هر پایه یک قدم بالاتر و تخصصی تر بخواند .

2- برخی متون اصلا ساختار آموزشی ندارد و بیشتر برای مطالعه و ارجاع مناسب است 

3- ذکر قیل و قالهایی که هیچ دخل و نقشی در تحلیل مطلب ندارد در کتب حوزوی فراوان است مخصوصا در مقاطع پایین تر 

4- محتوای غامض برخی کتب باعث دلزدگی طلاب و به رنج افتادن آنان در استخراج مطلب را پس از تدریس به دنبال دارد .

1- تدوین و باز سازی مجدد متون درسی و قالب درسی دادن به مطالب . شکل کلی کتب کشکول مانند است و ملاب آور

2- سطح بندی مطالب و درجه بندی آنها با توجه به پایه های اول و ...

3- پاسخ گویی نیازها و سوالات روز مره طلاب و اجتماع بودن . مثل شبهات کلامی جدید و مسائل فقهی امروزی

4- کار آمد بودن کتاب و محتوای آن در طول دوره تحصیل .

5- ساختار بندی مطالب به گونه ای که با زمان بندی برنامه درسی تناسب داشته باشد.

گاه چند کتاب در عرض همدیگر ارائه می شود که مدارس انتخاب می کنند و اعمال سلیقه می کنند ، مناسب است یک کتاب جامع در هر موضوع ( صرف – نحو – کلام – فقه – اصول) تدریس شود تا نیاز به کتب جایگزین نباشد طبیعی است اگر کتاب جامع و دارای ساختار مناسب باشد دیگر جایی برای کتب متعدد نخواهد بود. 

محتوای فعلی کتب حوزه هیچکدام پاسخ گوی نیازهای دینی جامعه نیست چه مباحث اعتقادی و چه مباحث فقهی و طلبه هیچ تناسبی بین کتاب خود و سوالات جامعه نمی بیند و فاصله زیادی بین طلبه فارغ التحصیل و اجتماع وجود دارد.